Bierzmowanie

W zasadzie każdy ochrzczony i jeszcze nie bierzmowany (sakrament bierzmowania, podobnie jak chrzest i kapłaństwo można otrzymać tylko jeden raz w życiu). Jednak z uwagi na szacunek dla tego sakramentu przyjęta jest zasada głosząca, że „mający używanie rozumu wtedy godziwie przyjmuje bierzmowanie, gdy jest odpowiednio pouczony, właściwie dysponowany i może odnowić przyrzeczenia chrzcielne”.
Zgodnie z ostatnimi wskazaniami Konferencji Episkopatu Polski z dnia 06-04-2017 bierzmowanie można przyjąć najwcześniej w ósmej klasie szkoły podstawowej, o ile nie zachodzi nagła potrzeba (np. zagrożenie życia). Powinna być to „młodzież, która odznacza się dojrzałością intelektualną, emocjonalną i religijną adekwatnie do swojego wieku oraz możliwości”

Wziąć udział w przygotowaniu. Jeśli jesteś uczniem dowiesz się o nim w trakcie katechezy. Prawdopodobnie na początku szóstej klasy szkoły podstawowej dowiesz się od katechety o rozpoczęciu przygotowania do przyjęcia tego sakramentu. Jeśli jesteś dorosłym, zgłoś się do proboszcza, który powie Ci, jak widzi kwestię Twojego przygotowania.

Zgodnie z wspomnianymi wyżej wskazaniami przygotowanie uczniów do bierzmowania powinno trwać około trzech lat i dokonywać się równolegle: w szkole i w parafii, przy czym w parafii powinno się odbyć nie mniej niż 30 spotkań, z czego 5 stanowią celebracje liturgiczne. Każdy z etapów formacji powinien zaowocować podjęciem konkretnego zadania apostolskiego. Ponadto w przynajmniej pięciu spotkaniach powinni wziąć udział rodzice.

Uprzywilejowanym miejscem przygotowania do sakramentu bierzmowania jest parafia zamieszkania, a nie parafia, na terenie której znajduje się szkoła. Na tym etapie rozwoju religijnego chodzi bowiem o włączenie kandydata w życie jego parafii.

Wbrew potocznemu skojarzeniu niekoniecznie musi to być biskup. Zwyczaj, zgodnie z którym to właśnie biskup udziela sakramentu bierzmowania, zaczął się jednak rozpowszechniać w kościele zachodnim już od VI wieku naszej ery i stał się zwykłą praktyką, od której odchodzi się jednak w razie jakiejś nadzwyczajnej potrzeby. Może więc stać się tak, że zobaczysz w roli szafarza sakramentu bierzmowania zwykłego księdza.

Ściśle rzecz biorąc nie wybiera się imienia, ale osobisty wzór do naśladowania. Stąd ogromna prośba, żeby nie kierować się przy wyborze „fajnym brzmieniem” ani osobistym uwielbieniem dla jakiegoś idola sportu muzyki lub filmu, który nie ma nic wspólnego z wiarą. Bardzo dobrą praktyką jest pozostanie przy swoim imieniu chrzcielnym, o ile jest ono imieniem jakiegoś świętego. (Gdybyście potrzebowali wiedzieć: istnieje święty Brajan, ale nie ma świętej Dżesiki, choć w krajach anglojęzycznych czasami nazywa się tak świętą Joannę, żonę Chuzy, zarządcy w pałacu Heroda).

Najlepiej, żeby to był chrzestny – o ile zachował żywą wiarę. W przeciwnym przypadku powinna to być dowolna osoba, która spełnia takie same wymagania, jakie są stawiane przed chrzestnymi. [Link do pytania o chrzestnych ze stosownego działu, jeśli się uda.] Nie powinien to być nikt z rodziców.